سرپوش عاقلی

خدای عزیزم.....

گاهی دلم برای آدم های نفهم تنگ میشه. نه که دوسشون داشته باشم اما گاهی حرکتاشون برام جالبه. وقتی ستمی میکنند با عمق وجود به ستمشون اعتراف میکنند و به دلجویی میاند .

اما امان از آدمهای خود عاقل پندار..

که ستم خود رو با هزار دلایل مذهبی و عقلی و شرعی و ...توجیه میکنند و بر کاملترین ستمهاشون سرپوش میذارند...

نه عذرخواهی بلدند و نه برقامت عاقل پیشه شان عذرخواهی میگنجد..

و تو میمانی و خاطرات آن لحظه هایی که شریک عاقل میخاستی....

این جا را هم ندیده بودی...

اسمشون رو گذاشتم

سرپوش عاقلی!